Koniecznie z koszulką!

No cóż, nie będę owijać w bawełnę. Plecak prosty odszedł w niepamięć.
Odkąd dziecię nam usiadło, zaczęłam coraz odważniej poczynać sobie z dh* w domu. Wcześniej tylko robiłam małe przymiarki, tak na chwilkę, żeby spróbować. Nie nosiłam w nim młodego dłużej niż 5-10 minut, bo to wiązanie dla samodzielnie siadających dzieci, a panicz dopiero ćwiczył tę umiejętność. Ale teraz to co innego. I kiedy pierwszy raz wyszłam na spacer zawiązana właśnie w plecak z koszulką, przepadłam zupełnie!

Jakie to jest wygodne wiązanie! Rewelacyjnie rozkłada ciężar i nawet zwykły bawełniany pasiak daje odczucie komfortowego noszenia. Ten nasz pierwszy spacer w dh był dla mnie tym bardziej oszałamiający, że na początku młody dość porządnie sobie poskakał, powierzgał i ogólnie nie miał oporów przed robieniem sobie z chusty trampoliny - jak zawsze zresztą. Później spokojnie usnął, a kiedy wróciliśmy, ze zdumieniem spojrzałam w lustro - wiązanie było DO-KŁAD-NIE takie, jak wtedy, gdy wychodziliśmy...! Nic nigdzie nie opadło, nie powysuwało się, nie poluzowało. NIC! Było tak samo wygodnie jak 1,5 godziny wcześniej! W plecaku prostym jak panicz zaczął sobie poczynać, a później usnął, to dobrze, że mnie nikt w takim wydaniu nie sfotografował, bo na bank wisiałabym w galerii pt. "Koszmarne noszenie" - poły boczne ledwo zahaczały o materiał pod pupą, dupowpadka nie z tej ziemi, przy główce wszystko poluzowane... Wiem, że właśnie dlatego powinno się po zaśnięciu dziecka poprawić dociąganie, ale czasem jest to zwyczajnie niemożliwe, zwłaszcza, gdy pogoda nie rozpieszcza. Gdy czułam, że nie jest dobrze, po prostu szybciej wracaliśmy do domu.

A z koszulką...
Bajka. Naprawdę jestem pod wrażeniem. Wygodnie, stabilnie, a po nabraniu wprawy wiąże się naprawdę szybko i sprawnie, nie ma jakiejś wielkiej zabawy z dociąganiem. Teraz już myślę, że wyćwiczyłam się na tyle, że potrafię podociągać dobrze i jest nam obojgu wygodnie.

Niektórzy trochę przestrzegają, żeby mimo wszystko uważać z takim plecakiem i nie dać się zupełnie porwać tej kuszącej wygodzie, bo jednak jest to wiązanie asymetryczne, więc warto pamiętać o naprzemienności motania (a prawda jest taka, że każdy ma jakieś swoje preferencje i mnie też dużo łatwiej jest zamotać z koszulką od lewej do prawej niż na odwrót...), no i jest to pozycja praktycznie taka jak w nosidle ergonomicznym, z dość mocno doklejoną miednicą dziecka do pleców noszącego, więc naprawdę absolutnie nie dla maluszków. Spotkałam się też z zarzutami wobec dh, że nie daje takiego podparcia głowy jak np. plecak prosty i ciężko dziecku w nim wygodnie zasnąć, bo głowa może latać gdzieś na boki czy do tyłu, ale prawdę mówiąc nie zdarzyło mi się, żeby panicz miał tego typu trudności - wtula się we mnie i wygląda jakby spało mi się zupełnie wygodnie.

Słowem - wkroczyliśmy na jakiś nowy level chustowania i baaardzo nam z tym dobrze. :)

Czo ta mama tak mota... ;)

* dh = double hammock, czyli plecak z koszulką